Endülüs Yıkıldı

seninle yolum aydınlandı
seninle ektim bu çiçekleri
seninle aştım
bu derin denizleri
ve şimdi ruhum medeni

açlığımda ekmeği tanıdım
yokluğunda küfretmemeyi
ve öğrendim sonunu sabahın
ve elbet geceyi

büyür çocuklar
büyümemeli desemde büyümeli
ve elleri,ufacık elleri
sığmaz olana dek ceplerine
yaprak yaprak düşene kadar
güller gibi

önce su istemiştim bir damlacık
sonra oluk oluk aktın içime
ve kandım biliyorsun
bu nem, bu sebeb
çok haklısın,çürümemi ben bile izleyemem
haklısısın, gitme diyemem
buraya kadar
artık yeşiller giyemem
git

hadi söyleyeyim, en güzeliydin
en güzel yaşadım yılları
işledin yüreğimde taşları
ve zamanı usta gibi
hadi şimdi yık
hadi yıksınlar
mükemmeli sevmez tanrı sonsuza dek
hadi yıkıl
endülüsüde baki kılmadı tanrı