Engelli Yaşamak

ikindi güneşinin

düştüğü saatti

ayaklarını gezdirdin denizde

kucağında babanın

alışıyorsun deniz tuzuna

yüzünün güzelliği tedirgince

kendine benziyor yakamozlar

ilham veriyor gözlerine

karanlık boşluk sonsuzluk

fakat her şey aydınlık

maskelenmiş gerçeklik

dünya mı dilsiz ben mi ?

diyorsun

sıra sıra geçiyorlar

uzaktaki tur gemileri

kalabalık insanlar var

hiçbir şey

her şey yavan

bugün eksiklik çok nedense

hani kahkahaları

doktor teyzem nerede

ruhumu serinleten

anneannem de yok

ya dayım

bugün almadı omuzuna

namaz kılıyor gibi

sırt üstü yüzen dedem kayıp

Ahmet Mahir

Ayşe

hiç birinin sesi yok

anılarıyla denize mi karıştılar

beni konuşan hatırlayan sevdiklerim

hepsinin izine rastlıyorum

tüm güzellikleriyle buradalar

sessizce denizde

bugün mü İstanbul’a yolcular

ah

kısa süren mutluluğumun

uzun sürecek vedası

başladı

hüzün sandığım doldu

kelimelerin gözleri yok bugün

kalbimin hissiyle deniz

bugün soğuk

itirazsız tepkisiz bedenim

denizin tuzuna teslim ..

11.09.2022 / Fethiye

NOT : Hidrosefali doğan , görmeyen konuşamayan yürüyemeyen çocuğun gözünde kavuşmalar vedalaşmalar .