Enkaz

neleri hatırlıyorum zaman kurdelasında
İstanbul hayatıma gireli mevsim sonbahardı
güz yaprakları yangınlar yaşamış
aklımı alan kelimeler içiyordum
ruhumu ateşlere atan yüzünü tanıdım
nedensiz kayıplarmış
ikimizi buluşturmayan yıllar
güneşimiz oldu aşk
arsız zamana direndik
rahat bırakmazdı dargınlıklar
ne kadar vurdum başımı taşlara
inanılmaz besteler çıktı acılardan
göz kırpan hatıralar yetişti imdadıma
ayrılıklar,kuruyan nehirler gibiydi
rüzgarsız saçlarına benziyordu
nasıl yaşardık aşkı
inatlarımız vardı martılar kapardı
göçebe kuşlarına dönmüştük
aralarından geçtik sıra dağların
radyasyon saçıyordu tenimiz
neden bilmiyorum yetmiyordu nefeslerimiz
iklim masalları,burçlar savaşı
gururlarımız kızgın demir avunamadık
anılarımız yaşadı sadece çığlık çığlık
rıhtım kuşu martılarda saklıydı
ne çok yoruldu yüzlerimiz
ikimizin hüznünü resmediyor şarkılar
geçip gidiyor harcanmış yıllar
anlatamadık sevgimizi
reva mıydı? enkaz bir mutluluk..


2012/çengelköy