Enstürmantal Yalnızlıklar

bir ilkbahar sevincinde
merhabalarla karşılamıştım seni.
bir sonbahar hüznünde
elvedalarla uğurladın kalbimi.

anlamını kabullenemediğim sözcükler
nemli dudaklarının arasında çıktı.
ardından bakakalırken ben.
buğulu bir cam yerleşti aramıza.
son kez seni göremeden.

sakin kafa ile düşünülmüş ne varsa sana dair.
hiddetli
amacı dışına çıkmış faaliyetler bütünü olarak.
dolduruyor beynimi.
sonra ben yine seviyorum seni.
bir kez daha.
bir kez daha aldırmadan.
düşünüyorum seni.

gecenin herhangi bir saatinde.
karanlıkta.
bir sigarada
çakmağın ateşinde.
dikkatim dağılıyor birden.
gömülmüşken yalnızlığa.
sabah oluyor.
güneş doğuyor.
umut gibi.
varlığının habercisi gibi.

varlığın,
günlerimin bitmeyişi.
uykunun adı.
aşkın, en cazibeli hali.

güneşin ima ettiği umut kısa sürüyor.
gün ilerliyor.
kahvaltı oluyor.
olmuş gibi görünüyor.
gün geçmiş gibi görünüyor.
her dakikaya sen yerleşiyorsun.
bir sohbete.
bir banka.
bir caddeye.
bir kaldırıma.
bu şehre.
her köşesine.
sen yerleşiyorsun.

yaşıyorum,
öyle ki yokken bile seni.
senden habersiz.
yaşıyorum.
öyle ki sesini duymadan.
bakmadan gözlerinin içine.
söyleyemeden sana.
seviyorum seni.

ve birden
grileşiyor tüm bulutlar.
yine akşam oluyor.
yine gömülüyorum adına.
saçlarına sarılıyorum bir dal gibi.
fakat kırılıyorum bir şarkının sana dair nakaratında.
akşam geçiyor.
gece geliyor.
ve ben yine güneşi bekliyorum.

yokluğunda hayallerimi düşünebilmek için.
senden fırsat bulduğum kısa zamanlarda.