Eridim

Gönlümü bülbüle sunabilmeye
Güllerde, yaprakta, dalda eridim
Gurbetten sılaya dönebilmeye
Çöllerde, dağlarda, yolda eridim.

Nice uğraştımsa uçarım diye
Engeller tanımam geçerim diye
Gönül kapıların açarım diye
Ellerde sustum da dilde eridim.

Koyma teraziye tartılmaz bahtım
Ruh virane olmaz, yıksan da tahtım
Sessiz ırmak iken deryaya aktım
Sellerde coştum da gölde eridim

Yalan kısadır, ya gerçekse uzun
Gerçekte neşe var, yalanda hüzün
Bir zerre üstüne bakınca gözüm
Yellerde yok oldum kulda eridim

Bir kararda durmaz insan emeli
Kendi kurar, kendi yıkar temeli
Ahmet, olup, bu dünyaya geleli
Bellerde saz oldum, telde eridim.