Eriyorsun Ey Emrah

Düşün nasıl bir hayat yaşadın ve yaşattın
Etrafında herkesi kırıyorsun Ey Emrah
Çırpındıkça gömüldün, besbeter çöpe battın
Dünyada hep beyhude duruyorsun Ey Emrah

Arılar bal üretir faydası dokunur
Ölsen arkandan belki üç beş duan okunur
Hey! Kendine gel biraz; kaldıysa zerre onur
Millete fazla zarar veriyorsun Ey Emrah

Âleme maskarasın dostuna da hep rezil
Ayaklar altında kal, yıllarca sürün ezil
Acı söyledim: sözüme ne kırıl ne de üzül
Türbedeki mum gibi eriyorsun Ey Emrah

Bu gece beslediğim tüm kini kusuyorum
Sığmıyorum kabıma ben benden taşıyorum
Dilime ağır laflar geliyor susuyorum
Ne hale koydun beni görüyorsun Ey Emrah

Kaçıyor tüm insanlar senden ve sohbetinden
Kim bilir kaçı sana sövüyordur içinden
Tabi ki şüphemiz yok iyilik niyetinden
Sözlerinle herkesi yoruyorsun Ey Emrah

Sana daha ne diyeyim, devrilsin boyun posun
Ağlayarak gözünde büyüsün renk renk yosun
Kapat ebediyete iki gözünü uyusun
Beni bir top kefene sarıyorsun Ey Emrah

29.07.2010

kısa bir açıklama ilave etsem iyi olacak sanırım
buradaki emrah bizzat kendim oluyorum
kendime çok kızdığım bir anda yazdım bir nevi özeleştiri gibi bir şiir oldu