Erken Gelen Sonbahar

mora dönüşüyor bak yine gece
şimdi yüzüme okunacak biliyorum idam fermanım
korkmuyorum
ben miyim kendi ipimi kendim çeken bilmiyorum

hasret delice hep içimde sakladığım
yalnızlık iki uçlu uçurum
bir ucunda o diğerinde ben
mor geceleri seviyor muyum bilmiyorum
düşmekten korkmuyorum

mülteci çocuklar var sanki avuçlarımda
çığlık seslerini duyuyor uyuyamıyorum
yüreğimin yaralarını tırmıklıyorum
kanatıyorum
uçurumun bir ucunda ben diğerinde onlar

yüreğim ağlıyor sessizce
avuçlarım çekilmemiş iple dolu biliyorum
cevaplanmamış sorular bana sorulur mu bilmiyorum
sabah olur diye korkuyorum
mor geceleri sevmiyorum

yaşam

ölüm ve hasret

geliş gidiş

tek kişilik yolcu bileti gibi

erken açan erik çiçekleri,erken gelen sonbahar

göğsümde ne çok acıyan şeyler var

korkuyorum


kimseye söylemiyorum


geceler mor mu hiç bilmiyorum