Esasen

Az uzağımda durur musun?

Her şeyi lanetleme hastalığına yakalandım

Tükenişim esrarlı olsun istiyorum
Yaşayacağım kadar bir alan bırak bana
Gazabım sana bulaşmasın.

Bana hak ver,
Annemle dahi paylaşmak istemiyorum yaşımı
Beni atıl ve en belirgin yerinde büyüt
Alnının kırışıklığında sakla beni
Sar bütünümü kadınlığını kullanmadan
Serbest, dokunabildiğin kadar dokun uzaktan ölü hücrelerime
Kadınlığının zaaflarından yakınmadan akla kendini.

İyileşirsem tertemiz olduğun ilk gün
Gözümün göremediği yerlere gidelim
Satalım kıymetli resimlerimi eskicilere
Ama ısrarla bir türlü bana geçmiyor samimiyetin
Gülüşlerin güven telkin etmedikçe
Ben uzaklara kaçıyorum
Yaşayıp gidiyorum kendi hâlimde.

Yalnız,
Babam destek olmayınca akla karayı seçiyorum
Öfke nöbetlerini değişirken kargaşamın askerleri
Basit yerlerde saçıyorum geleceğimi pul niyetine
Eminim şu aralar düzeleceğim ancak
Dostlarım daha eremediler hidayete
Benimle bitmiyor iş!
Duymuşsundur,
Çevrem çok bozuk.

Yüzünün yaklaştığını düşünürken
Boğuk boğuk geliyor sesin
Kopuk kopuk cümlelerini
Birleştirecek kadar zeki değilim,
Beni fazla büyütme gözünde.

Üzgünüm,
O yaz gecesi senin için
Denizi köpük köpük yapan da ben değildim
Bana yardımcı olmaya çalışan
Gariban bir gemicikti o
Kalbini kazanabilmek için sana yalan söyledim.

Bana kızmaya hakkın yok!
Ben yalan söylemeyi sizden öğrendim.

Ağzından zehir aktığını bile bile
Birlikteyken yaşayacak gibi oluyorum
Esasen, fazlasıyla ölmeye ihtiyacım var
Fikrime saygı duymak anlamında
Son saatlerimi yalnız bırakır mısın?
Ne kadar tek kalırsam, o kadar kâr.