Eşgaliyetsiz Gemi/m

bir ömrü cananla beraber uyuyanlar
ömrün bütün ikbâlini vuslatta duyanlar
bir hazzı tükenmez gece sanmakla zamanı
görmezler ufuklarda,şafak söktüğü anı...

yahya kemal BEYATLI









hep yar saydım seni ay
ben kovaladım sen kaçtın durmadan
hep gecelerimde geldin
bir yanıma yatırdım hep ışığını
her uyanışım yalnızlık!
ve her sabah sana geç uyandım!


çile gibi sardın ömrümü ey kader
çıkarmadın dolambaçlardan labirentlerden
hep çabaladım yoruldum kestirme çıkışlara yol aramaktan
demek ellerimdeki kesikler ondan ...


ve sen
sadece gece yol alan gemi
uzak limanların pusulasız sevdası
kararlı duruşun ardındaki
niyetsiz işgallerin şahmeranı
dilim dahasına varmıyor
iyetsiz eşgal/leri(mi)n kadını!
inat etme!
ufuk çizgisi gece görünmez!


kaldır ay'ın üzerindeki gündüz örtüsünü
bu sevdaya yol ver
yak gemileri
ve unutma;
ne ay güne/kefene girer
ne de kader!
çünkü ikiside siyahı sever!


şimdi;
tek kurşunun var farzet!
ya geceyi öldür
ya da beni!
artık bu eşgaliyetsizlik yeter!