Esiri Olmuşum Kör Duygularımın

Görmez sanmıştım gözlerim seni,
Dahası görmemezlikten gelmiştim,
Öyle değilmiş meğer,
Göz görmese gönül görüyor,
Sakındırdıkça senden gözlerimi,
Gönül ya yapacak deliliğini,
Nefret ettikçe senden
Daha başka seviyor gönül seni,
Uzaklaşayım diyorum bu şehirden,
İple bağlamış gönül sanki beni
Kaçamıyorum,
Ne senden ne bu şehirden.
Karşılıksız sevgi biliyorum,
Gelde söz anlat seni seven gönüle
Ağlıyorum ben sensizlikten,
O ise hala büyük bir ümütle
Bekliyor senin seveceğin o günü.
Yazık değil mi diyorum bana da
Aldırmıyor bile kimin umurunda,
Yanan benim halbuki
Aklına geliyormu gönülün
Sensizlikten eriyip çöpe dönende benim
Koltukları kabarıp ümitle bekleyense gönül,
Ne yapacağımı bilmiyorum,
Ne senden vazgeçebiliyorum
Ne de esiri olduğum kör duygularımdan.