Eski Istanbul

artık saçaklarından hüzün damlar
toprağı altın,içi kalaylık bakır istanbul
kalanı süründürdün
gideni üzdün
boğazında inci gerdan dediğimiz köprün
her geçen gün birini kurban etti
girdabıyla mavi sulara
oysa eskiden böylemiydi
siyah beyaz flmlerde çıtlatırdık günebakanları
bayramlarda mendilleri kapmak için yarışırdık
mendile sarlı şekerlere arsızca,şımarıkça yapışırdık
aksaray sokaklarında babam gazate satardı
naylon icad edilmeden önce
annemle ben kese kağıdı yapardık
ortak ne varsa bölüşürdük
ne şiddet vardı,ne biz dövüşürdük
komşuluk vardı ,insanlık vardı
parası olmayan takas yapardı
tok olan aç olanı düşününce uyuyamazdı
işte geldik gidiyoruz tarihimizle iç içe
serzenişidir bu öfkenin kızıl pençesine
büyülenen ihanet etti,kendi lehçesine
eskiden beyazıt aksaray sokaklarında huzur vardı
vafanın bozasında vefalı tat
yanan ocaklarda saadet
insanların birbirine sonsuz güveni vardı
şimdi ne malını,ne canını emanet edemezsin
şimdi marketler naylon poşet kullanıyor
gazeteler elden satılmıyor
siyah beyaz filmler renklendi
kumkapı sokaklarında,eski cumbalı evlerden az var
nerde güzelim coşku dolu ramazanlar
şimdi gitgide içimde büyüyor vuslat
anne uyan uyan!
bana çocukluğumdaki gibi istanbul masalları anlat.