Eski Püskü Dar Bir Vakitti Islaktı Sokaklar

Gitme sözünü kanatamayacağım kadar uzaksın,
Suretimin ışığa doğru sen halinde eskiz yanıklarına,
Ve,
Çanların dövdüğü bir kilise kelebeğinin,
Kesik kesik nefes alan ölüme komşu,
(Son akşam yemeği ardındaki) son pazar sabahının,
Gözyaşlarını yaktığı o rönesans güneşi kadar yakınsın bana.


Yeryüzü ile gökyüzünü birbirinden ayıran kasvet zehri öpücüğünün,
Tuzundaki son sevap kalıntısına ulaşmak için ihtiyacım var ellerine.



Öldü şiirler,

Hiroşima'da bir balıkçının ağlarında kül oldu,

Polonya'da bir annenin rahminde gaza boğuldu,

Ki öldük bizde,

Bak çuval çuval götürüyorlar sedasız çığlıkları aynasız yolculuklara.



Çoğul çoğul yaşardılar birileri,
Bulutların en ısmarlama yarınlarında,
Kimileri de,
Galata'ya çıkardı merdivensiz beş beş,on beş on beş,
Bazılarının ise,
Tekil tekil yalnızlıklar sarardı ara sıra ruh güllerini,
Ve hepsi,
Tek tek iliştirilirdi afili bir punto ile üçüncü sayfa haberlerine.

Şimdi şu yokuştan gölgeni itmek ne keyiflidir kimbilir,
Kimbilir şimdi,
Kupa kızı ile sinek valesinin hikayesini dinlerken,
Yıldızları doldurup kadeh kadeh,
Bam teline vurmak da gecenin şah damarınla ne hüzünlüdür.


Sınırdan kaçmaya çalışan aşk/ı alnının ortasından vurmuşlar,
Sıra sıra serviler cenaze namazına durmuş meclis-i uluda,

"Nasıl bilirdiniz?"

"Nasıl bilirdik?"

Evler bakımsız kaldı Necatigil'den beri...

--

Adına Avrupa görünümü istenen Asya dağlarının uçurumlarından,
Asya görünümlü bir Asya iklimini tanınmayacak halde buldular.


Öldü şiirler,

Bir sevgi keşif görevinde ihanet mayınına basıp,

Belden aşağısı tutmayan bir sanrıda ötenazi hakkını kullanıp,

Ki öldük bizde;

Bak bavul bavul ikili ayrılıklar götürüyorlar nefessiz yolculuklara.



Sunu:

Eski püskü dar bir vakitti ve ıslaktı sokaklar,
Yürüyordum deniz ceplerimde sen yoktun,
Siyah beyaz düşler boğuyordu yitik anları,
Yürüyordum kaldırımlar tenimde sen yoktun.