Eskiden

cumbalı evlerin balkonları komşu kokardı

ocaktaki soharıcın kokusuyla yarışırcasına

yerler bağlandı yalanına inanan biz yaramazlar

ekmeğin kafasına batırılmış soğanlı salçayla kandırılırdık.

kısacası çocuktuk

kısacası lezzet vardı kısacası muabbet vardı menfaatsiz

kısacası yalansızdı dünyamız

kısacası yalan bizim dünyamızın dışındaydı.

o büyüklerin dünyasıydı derken

büyüdük iyimi.

büyüdük vede sanki iyi halt ettik.

yalanlara yalan katan yalanlar üretenlerin nöbetini biz aldık.

ne tadımız kaldı ne muabbetimiz.

nede samimiyetimiz.

ademiz deyip avunurken maymuna özenir olduk.

hani bizdik devşirilen ya

hani başka fikirler tarafından bozulanda bizdik güya.

kendimizi kendimizden başka esir edebilecek bir güç çıkmadı hiç,

asıl lafın özü kendimiz yalanlarımızın esiri olurken başkalarına özgür değiliz diye haykırdık.

kendini bukadar kandırabilirken bir kediyi dahi kandıramayacağımızı anlayınca ''nankör'' diye küfrettik.

vesselam fikret çay koyar gene cigaramızı tüttürür,

gene dünyayı kurtaran edasiyle kendimize caka satarız.