Esme Rüzgar Esme

İçten içe vuruyordu sanki
Rüzgâr, ah rüzgâr
Son selamın matemiydi bu,
Sanki son selamın matemi...

Hırçın bir çocuk gibi vermek istemedim,
En sevilen oyuncak gibi,
Usul usul alınıverdin elimden.
Hırçın çocuk, masum gözyaşları...

Esme rüzgâr, esme
Alıp götürme ruhumun derininden.
Etme rüzgâr, ah etme,
Anıları bırak bari yüreğime.

Hayaller vardı gülen gözlerde,
Dualar edilmişti senli benli,
Görülecek çok rüya vardı geride.
Gönüllerdeki umutları söyleyemiyorum bile.

Esme rüzgâr, esme
Alıp götürme ruhumun derininden.
Etme rüzgâr, ah etme,
Anıları bırak bari yüreğime.

Ufacık, kutu gibi bir ev vardı hayalimizde.
Mutfağında mis yemeklerinin kokusu tüttüğü,
Bahçesinden ''anne, baba''cıvıltılarının geldiği,
Masum kanaatkâr bir hayaldi bu, bizim olan...

Dualar ederdik geceleri.
Ben senin,
Sen benim,
Biz bizim için dilerdik geceleri.

Rüyalar görülürdü, rengârenk, cıvıl cıvıl
Hayalimiz gerçekleşirdi her seferinde.
Hayaller kalabalıklaşır, rüyalar daha da renklenirdi.
Ah rüzgâr ah, görülmemiş rüyaları bıraktın gerinde

Umutlar, ah umutlar...
Hiç kaybetmediğimiz,
Gönlümüzün en derininde sakladığımız umutlar.
Rüzgâr, ah rüzgâr oları da götürüverdin.

İçten içe vuruyordu sanki
Rüzgâr, ah rüzgâr...
Son selamın matemiydi bu,
Sanki son salanın matemi...

Rüyalarda kurulan, hayallerdeki gibi olmasa da,
İçinde beraber olamasak da, bir ev buldum sana.
Sen orda yaşadıkça benim mutlu olacağım, mütevazı bir yer,
Sonsuza dek senin olan naçizane yüreğim.