Esmer Kerte

Sessiz bir kabullenişti usanmış varlığıma tepeden tırnağa
Sonsuz mor uğultuyla çekildi ellerim ayaklarım kabuğuma
Ürperti almış beni savaşarak,merdanelikte yalnız kalışlarıma
Buyur ettiler cennet bakışlı,mülteciler sessizce yemin gözlediler

Geç kalınmış yalancı çağların,yakarışlarına bedelsiz eserken
Yalan söylemez dediler,vücutsuz ilahiler aşklarımızın menzilinde
Son kerteye ermiş postacılarım,düşe kalka işaretleri yara,bere
Börböcek tutulmuş mor püskülüme,tozunu sürmüşler yüzlerime

Gölgelerim boşalmış gümbürtüyle,ne söylediler ise rengarek
Esmer öpücüklerim sefalet berkitilmiş her an gizlenmek gerek
Göremedim gayri çağlayan masmavi afetleri hendek hendek
Zincirleme dökülürdü pançolarım dillerinde destansı kekeleme