Esra-r-lı Düşler Serisinden - 42 / Kadındı İşte, Erkektim İşte

bilmezdim o neydi,
neciydi, kimdi, kimindi,
hiç bilmezdim

sabahları işe giderken
bir otobüs durağında
beklerken görürdüm onu

gözleri öyle yıldız ve yüzü bir o kadar Ay..
beyaz renkli bir servis aracına binerdi
o da tıpkı ben misali işe giderdi

geceyle özdeşti sanki, dalgalı-siyah saçları
rüzgâr esse yüzüme çarpar gibi olurdu
ne vakit geçsem yanından en mahçup hallerimle
- iki elim de cebimde -
burnuma hoş parfüm kokuları gelirdi

* mini giyerdi en çok
belli etmeden onun
bacaklarına bakardım

kadındı işte, erkektim işte
çalışırken gün boyunca aklımda idi -iş-te
onu ben, gerçeğinden de ziyade,düşte
görmek için geceyi iple çekerdim
paydosa yakın beş-te

oysa bu sabah..
bu sabah../ lânetler olsun; ve ah!
ne hikmetse yoktu durakta..eyvah!
kimseye soramadım
hiçkimsenin yüzünde yüzünü göremedim

trafik lambaları yemyeşil yandı sonra
kaldırım boyunca baktım duran arabalara
ne hazindir ki yok,
beyaz renkli servis aracı da aralarında

var mısın kırmızıda
// kendini, ilk otobüsün altına atmaya..? //

34 FTH (fatiha) 206
O ve ben..trafik polislerince iki gözaltı
'' ehliyet-ruhsat lütfen ''
-oysa suç onda değil-
bu düşsel-düşünsel aşk sarıda kaldı

ki..hazırım ölümlere..


a t l a n t i s / 07 / 04 / 2010