Esra-r-lı Düşler Serisinden - 59 / Ellerimde Sen

tutmuşken ellerini
ellerimde sen
sarılmışken boynuna
kollarımda sen

kâh çıkmaz, kâh kördüğüm
bağlanmış düğüm düğüm
salınırken gördüğüm
yollarımda sen

günlerin getirdiği
hüznümü bitirdiği
koynumda yatırdığı
yıllarımda sen

bahar vakti özlenen
kuytularda gizlenen
ruhumda filizlenen
dallarımda sen

''seviyorum'' dediğim
bir ömür dilediğim
şarkılar söylediğim
dillerimde sen

kar altındayken umut
umut dolusu gömüt
kan ol da canımı güt
allarımda sen

kâh titrek, kâh telaşlı
uysal kâh, ağırbaşlı
uğrunda gözü yaşlı
hallerimde sen

sevgiyle baktığın an
sinemi yaktığın an
göğsüne taktığın an
güllerimde sen

bilmezken ben dur-durak
bildim, aşkmış son durak
gelinliğin kadar ak
tüllerimde sen

sensiz gülmek mi...yalan
yıkım yürekte, talan
hasretten arda kalan
küllerimde sen

düşler boyu sardığım
yar, izini sorduğum
sazdan söze vurduğum
tellerimde sen

can ki cananı çalan
dudaktan kalbe dolan
-Çarşamba-ları alan
sellerimde sen

kâh ıssız, kâh bulanık
yalnızlığıma tanık
su uyurken, uyanık
göllerimde sen

ister konuş, ister sus
ey inceden inci, süs
sanki çiçekli kaktüs
çöllerimde sen

ellerimde sen...
''ellerim...'' desen
ellerim desen desen...
ellerim de sen