Eteğimin Yorgun Fırfırları

Eteklerin hep topuğa kadar indiği sokaklarda büyüdük biz
Fırfırlarımıza sakladık dertleri
Daha bir coştu eteklerimiz rüzgar estikçe
Tek derdimiz eteklerimiz uçtuğunda görünecek olan bileklerimiz değildi
Fırfırların arasında sakladığımız acılarımızdı

Saçlarımız herkesinkinden daha uzundu
Omuzlarımıza büyük gelen dertlere bir de saçlarımız eklenmişti
Biraz daha öne düşüktü omuzlarımız
Yıllar geçtikçe ve saçlarımız uzadıkça

Büyüdükçe yön değiştiren yüreğimizi
Zamanla raflara sakladık
En karanlık köşelere
Yangınları umursamayan derilerimiz
Bazen ansızın gelen sel baskınlarında boğuluyordu
Yeter ki geçmesin yıllar, iz bırakmasın üzerimizde
Başımız önümüzde yaşamaya da razıydık

İki yakamızı bir araya getiremeyen beceriksiz ustaydık
Yaşamak denilince susar kalırdık
Yeter ki uzanmasın yılanların dili derimize
Yeter ki akıtmasınlar zehrini üzerlerimize
Omuzlarımız hep önde
Hayata bir adım geriden gelmesini de bilirdik

Düşlerle yaşardık, çok da güzel becerirdik
Düşlerimize yağan yağmurlara sığınmasını...

Ruhumuzu emen yılanlara aldırmadan gülümsemesini
Her şeye rağmen gülümserdik
Tek derdimiz gülümsediğimizde görünecek yamuk yumuk dişlerimiz değildi
Zehirli yılanların emdiği düşlerimizin parçaları düşmesin üzerimize
Dişlerimiz görünmeden de biliriz gülümsemesini

Kan revan boğulurken duygularımız
Denizde yüzmesini de öğrendik
Zaman geçtikçe ustalaştık
Ve gülümsemelerimiz
Oturdu artık yanaklarımızdaki kırışıkların üzerine

Gülmesek de yüzümüze oturan bir gülümsememiz var artık
Yılların ustalaştırdığı kırışıklarımızda
Eteğimizin fırfırlarına sakladığımız dertlerimiz gibi
Kırışıklarımızdaki gülümseme

*

Yanında eksik olan düşlerimle gülümseyecek kadar kendimdim
Üzerime bir şey örtmeyecek kadar çıplak ve masumdu gülüşlerim
Takma gülümsemeler sararken etrafını
Dişlerimin eksikliği doyuramamıştı gülümsememi

*

Şimdi özgürlük diyorsun
Özgürlük en yüksek binayı bulup,
En tepesinden atlamak boşluğa
Hangi vadi doyurur yokluğumuzu
Hangi masallar anlatır bizi
Zincirleri kırmak gerek
Uzaklara gitmek için
Özgürlük için
Atlamak gerek boşluğa
Ve varlık için
Önce yok olmak gerekir

Herkese tersten bakarken
Sana dümdüz bakacak kadar cesaretliydim



Şimdi eteğimi alıp ellerimin arasına
Fırfırları sığmaz avuçlarıma
Bilirim
Arasındaki dertler de sığmaz dünyaya
Ama ben yine sallarım eteğimi
Ve giderim
Boşluğa

Eteklerin uzunluğu gibi bu yolculuk
Fırfırları kadar dert yüklü
Hep yokuşlu inişi olmayan
Eteğimin uzunluğuyla gidiyorum
Hayatın kısalığını sizlere bırakıp

Eteğimdeki fırfırları yorarken
Yaşadıklarımı bırakıp
Yaşayamadıklarımla gidiyorum
Yaşamaya


On Beş Ekim İki Bin On İki 11 00