Ev

Bu ev!!!
Bu ev bizim evimiz değil mi Necibe
ve sabahtan beri bu evin içine
bir ihanettir akan sarı kara
senin bildiğin yanık anızdan daha isli kara...
Çocuklar gene hep öyle güle oynaya
gül bağlamışlar uçurtmaya
inip biniyor bulutlara
"hayradır" diyor ihtiyarlar ve lâ illâhe illâllâh
bu bir yağmur duası
şimdi semada bulutların en alâsı
mısır tarlasının başına konmalı
yakarışlar su olmalı ey Fuzuli
su kasidesi
bol bol su...

Ne oldu da
yazılanlar hep oldu.

Bir cennet yazılıydı o zaman evin kapısında
avara tarlalar bile umutlanırdı yazdan yaza
açtık
çıplaktık
soğuktuk
kurtlar uluuur
Türk'ü Bulgar'ı birbirimize çoook
çok sokulurduk...

Gerçekten
bir cennet yazılı mıydı o zaman kapılarda?

Küçüktük,büyüdük,kapıları kapattık
göç gemileri gelir geçer
biz hep geç kalırdık...

Şimdi oralarda
Tuna Boyları'nda
nekadar cehennem varsa sen yolla bana
biz kıyametlere alışık
soykırımlı sürgünlerde ölümleri aştık...

Demokrasiler
varsın ağlasın bugün sular buz tutunca
sevilen toprak aynı topraktı
çok görüldü ömür boyu talihsiz özveriler
acı sözlerle dağlandı dil yokuşlar burcunda
yokuşları iniyorum
yokuşlardan inenleri biliyorum
sürü sürü
çığlık çığlık
renkleri biliyorum
renkler biraz daha soluk
biraz daha sarı karaya çalık
ve uzadıkça bu yağmur duası
biraz daha uzaklaşıyorum bu evden
daha birazcık...

Her şeyimiz satıldı bu evde mezatla
evin içi boş
dolaplar,raflar, duvar yastıkları boş
dışarıda tarlalar,başaklar,bulutlar boş
bir uğursuz boşlukta
oyalanıp duruyor çocukların uçurtması
umut dolu
gül kokulu
Nuh'un gemisi geldi gelecek
kalk gidelim Necibe sen bilirsin
zaman oyalanma zamanı değil
hiç de değil bu evde...