Eve Dönerken Yolda

Eve dönüyorum.

Yarı karanlık bir yol, soğuk esintiler, rüzgara karşı yürüyen kim kaldı bilmiyorum ama sağa sola bakmıyorum.

Kaldırım taşlarının çizgisine basmadan

Belediyede sıcak asfalt çalışmaları

Kızgın yağlar dökülmüş gibi ben

Vücudumun yorgunluğunu hissetmiyorum.

Her zamanki gibi bir evin önündeyim.

Beni o yoldan daha çok yoran merdivenlerden yukarı çıkıyorum.

Çünkü yükselişi görünce düşünmeyi bırakıyorum.

kapının anahtarlarının nerede olduğunu bilmiyorum.

Hangi cepte

iç çekip bakmaya başlıyorum sitemlerle

Ve kapı açılıyor

Bir çay koyuyorum

Sandalyemde ki gürültüyü duyduğumdan daha fazla bilmiyorum.

Ve diğerleri

Yağmur yağıyor dışarıda

Yaşlı bir kadın ile adamın yoldan yürüdüğünü görüyorum, nereye gittiklerini bilmiyorum.

İlerleyen yaşlarına rağmen ve bu soğukta vizyonları iyi miydi, ama inanıyorum ki bu uzun yaşamdan hala çok sonra.

Bazılarına sadık ve onları yürümeye iten motivasyon büyük.

Evlere bakıyorum

Kuş yuvaları takılıyor gözlerime

Annemi anımsatan kuşlar

Yazgım kara bir leke gibi alnımda

Ayaklarımı donduran kış.

Demiden soğuk ellerim.

Her yağan yağmurda yeşeren hüznüm

Her gece yastığımın altında benimle büyüyen defterim.

Neden hiçbir şeye cevap vermediğimi ve kıyafetlerimi değiştirdiğimi bilmiyorum.

Ben bu dünyada öyle alalade yoldan geçen biriyim.

Ellerimde çiçekler

Kaldırımda karıncalara basmadan yürüyorum

Kaybolan bir çocuk gibi

Babamın yaşlı ellerini annemin gülüşlerini arıyorum.

Ömer Altıntaş