Evliya Diyaframı Bende Ses Olur

Bağdat evliyalarından, pek zat-ı pak bir zat vardı,
üsüsen içini yakar sözü, yansan yanına kar yağardı,
kiminin adını bağırdı, benim adımı meçhul mahlas!
Hammad Bin Müslim debbas!
işte O müthiş zat!
zemin kattadaki maneviyatı güneşe çıkardı kat kat,
kiminin kolunda süs şelale misali aktı saat
Rabbim karşısında durdum 5 vakit, yüzlerce rekat!
Gözüm kapatıp bir düşün nedir ölmek, ve de nebat
fosfor bombalarını kucaklayan şehrin adıdır Bağdat,
diline cevher tohumu atılmış doğurdu kaç evlat!
Buyur anlat!.. dilimde kemik kırdım çat, geçmiyor saat. Olunca mevzu Bağdat. Yelkovanı mıknatısa sat. Ruhunla santranç oynasanda ediliyorsun şahmat!
en iyisimi Bak evlat
İnsan içine çıkmak için, aşman gerek rampayı
biçmek için ekmek gerek gün geçmeden tarlayı
Benim dinimde bir ay kenara çeker 11 ayı, mehtap dilidir edebiyatta mehveş ay'ı, Bırakın derin izi, ve la kin ra'yı. Yolu iç sesinden bir patikadır ilahi merhamet sarayı. Göm parayı. Sav yarayı.

Söylediğime söven varsa, övenin sesi çıkmıyordur
Her duygu firar kalbimde, aşk geldimi hayat durur,
Namuslu yaşamak için satın almalısın gurur.
yaptıkların bir hataysa, fark ettiğin yerde dur.
Sözümün dibine barut üfürdüm. Ateşle yaklaşma uçurur.
tiksindiğim her komşuma sukenetle ördüm sur!.
sevdiğim tek kadın ömrümü yemekten hayli obur!
Bütün isyanı içine cek ve derin nefesle bir osur!.
İç sesisin yankılarında mantık oh bulur!...
hayat-ölüm denkleminde bir cevabım var adı onur!...
En büyük dahilerde bigün bu cevabı bulur!