Evre Evredir Yalnızlık

önce burnuna hafif ama
bir o kadar keskin bir koku gelir
buram buram
yalnızlık kokar
sigara gibi
uzaklaştırır insanları senden
küçümser gözlerle bakarlar
yollarını değiştirirler
karşılarından gelirsen eğer sen
ve yaklaşan yaklaştığına bin pişman
celladını bekleyen kurbanlık koyun misali
kolumu ne zaman kapacak düşüncesinde

olsun olsun varsın
şimdi uyuma vakti
biraz uyku
tam burada
bu kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanıbaşında

ardından
sabahları aynada tanıyamaz olursun
has ve has sülietini
evre evredir yalnızlık
önce
buram buram kokar
sigara gibi
sonra
unutturur geçenleri
önce isimler gider
sonra yıllar
sonraları yaşayamaz olursun
evre evredir yalnızlık
önce kokar
sonra siner
dahada sonra alıştırır

olsun olsun varsın
şimdi uyuma vakti
biraz uyku
tam burada
bu kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanıbaşında

ayırt edemezsin
sıcağı soğuğu
kaynar için fokur fokur
başında kavak yelleri
bir şişe şarapta boğulursun
her uyanış
yeni bir dalışa ön hazırlık
yeni bir ölüme
evre evredir yalnızlık
önce kokar
ardından çok geçmeden
siner
biraz sonra alışırsın
yapışkanı bitmiş
plastik askılar gibi
tutar gibi gözükür
üstüne yük geldimi dayanamaz
düşersin boşluğa
evre evredir yalnızlık
her evre bir adım ölüme


olsun olsun varsın
şimdi uyuma vakti
biraz uyku
tam burada
bu kurşuna dizilmiş yalnızlığın yanıbaşında