Evrenselist'in İncileri

Ellerimle kendim teslim ederim yüreğimi artık ben sana
Ve kapılsın gitsin artık gözlerim bakışının berraklığına
Renginin eşi benzeri yok uçsuz bucaksız dünyamda
Eşsiz gülüşünü inan hiç görmedim başka bir kadında
Ne kadar da büyük konuşmuştum kendime oysa
Sürükleyemez demiştim hiç bir kadın aşkın yamacına
Ellerimi bağlardım da yine kapılmazdım aslında
Leylaklar içimde açılsa da,Yüreğime sevgi saçılsa da
İncilere ulaşmak zordur dedim hep istiridye kabuğu altında
Son bir şans daha vermeli miydim yüce sevdaya?
Tenimi, ruhumu, benliğimi acıtsa,kanatsa da'

Tutup da yakamdan beni uçuruma salsa da
En derinden yaralanmış parçalanmıştım nasılsa
Ne kadar daha olabilirdi ki içim paramparça.

İnciye ulaştım en nihayetinde zor olsa bile
Nefesi, vücudumu baştan ayağa yakıyor tutku ile
Cenneti seriveriyor gün gibi gülüşü düşlerime
İnadına sevesim tuttu ölüm düşmüşken peşime'

Sesime nefes veren ey savruk saşlı kadınım
İnceden inceye sana bilemiyorum nasıl kapıldım
Ne yapsam ne etsem gidemem ben senden
Emin oldum, artık şüphe etmiyorum sevgimden.