Ey Aşk

Acının annesidir ayrılık,
Çöker gönlüne karanlık,
Yar başını alıp gidince,
Musallatın olur yalnızlık.

Kırıldımı bir kere kalbin,
Aşk'a teşebbüse korkarsın.
Karardımı birkere günlerin,
Aydınlığı boşyere ararsın.

Bütün resimlerini,yırtıp atarsın,
Kendini avutup,unuttum sanarsın.
Fırtınanın öncesi,sessizliktir adı,
İlk başta hoş,sonradan koyar tadı.

Ey aşk! Neden sevenleri ağlatır,
Neden zalimleri,baş tacı yaparsın.
Ey aşk! İçinde cennet suları varken,
Neden sevdalıları,ateşlere atarsın...