Ey Aşk Bağışlama Bizi

Anılar en çok karanlıkta kokuyor

Kimine fesleğen kimine kırık bir dal karanfil

Yaralara basmak için değil sevgilim

Yaraları açmak için artık çiçekler

Bundandır ezberimdeki isimler

Bana mavi iris iyi geliyor mesela

En çok da özlemine sarılıp

Geceyi avutamayınca geliyor aklıma

Geceler sana benziyor sevgilim

Ben bile sana benziyorum çok zaman

Pencereler daha sıkı kapalı bu aralar

Eksiksiz tanıklık, eksiksiz anılar

Eşyanın şahitliği aşınmıyor

Her şey yerli yerinde

Ayyaş bir gecenin parmaklarının sıcaklığı

Boynumda çoğaltamadan sakladığım öpücük

Yaldızlı çerçevede ihtişamlı yalnızlık

Kalbim de yerli yerinde

Kalp, birlikte dinlediğimiz şarkılar kadar katil

Kalbim sana benziyor sevgilim

Ben bile sana benziyorum çok zaman

Geceye masallar anlatan

Sesine sarıldığın dağ

Gün gelip yalnızlığın adı oluyor

Biliyorum sesin kolları yok ama

Sarıp sarmalıyor uzaktan uzağa

Hem ses de kırılır sevgilim

En hassas yerinden

Artık ne zaman bir güvercin havalansa

Sesiyle dağlara vuruyor ayaklarım

Belli ki kanatları tutuşuyor

Aynı ateş benim de gömleğimi yırtıyor

Haberin yok

Cehennemin canı yanıyor

Ateş sana benziyor sevgilim

Ben bile sana benziyorum çok zaman

Balkonlara daha fazla su dökülmeli

Bu çürümüşlüğün ahlakı yok

Kimsesizlik kokuyor

Yalnızlıkla cezalandırılmış bedenler

Cürmü örten gecenin

Kırık kalkanıyla örtünüyor

Gerçeklik ve zahir içice

Taş ve baykuş, kayıp renk

Hiç bir zaman gül kurusu olmayacak köprüler

Ve harcımız değildi

Kavruk yanaklarımıza çizdiğimiz çiçek

Yaprak ve ağaç, ağacı ürküten rüzgar

Bir dal kırılıyor

Ve eski bir ölümü anımsatıyor ağzı kapalı gonca

Gövdesindeki yarayı sessizlik kemiriyor

Yara sana benziyor sevgilim

Ben bile sana benziyorum çok zaman

Şimdi ardın sıra bakınca

Kırık bir aşkın karşılığı olarak

Usulca akan gözyaşını hatırlatıyorsun bana

Kalbim kırık değil sevgilim

Kalbim katliam

Düşünsene kalpsin

Ama göğüs kafesin yok

Aşk

Ey bir ceylan ölüsü gibi uzanan aşk

Uyan ve boynumuzu öp

Ama bağışlama bizi