Ey Cüceler

Başımı sola çevirdim açlık sefalet
Sağa çevirdim rant ve şiddet
Öne eğdim sağır, kör kanatları kırık serçe
Koştum sorgulandım
Haykırdım yargılandım.
Ey cüceler, toprağımın örtüsü, ormanımın yeşili
küreselin kirlettiği hava
Zalimin vurduğu çocuk
Özgürlük, özgürlük, özgürlük
Özgürlük silahın namlusunu örten gül
Tanrıya açılan el
Çocuğun yüreğindeki boncuk.
Ey cüceler, Tanrı'yı siz mi yarattınız?
Neden çocuklara kıydınız?
Nedir bu kin ve nefret
Cüceler, ağlamasın geceler.
Örselenmesin kafesteki kuş, hücredeki çocuk
Örselenmesin, paslı bir dikdörtgende denizi özleyen balık.

Siz hiç karanfil yaprağından silah
mürekkep mavisinden çocuk portresi çizdiniz mi ?
Utanç duvarlarınızdaki afişler
Afrika'da yoksulun, Filistin'deki dulun, Anadolu'nun bağrında fişlenmiş
Göğ morarmış, yerde kan, kurşun toprakta parlar
Mavzerden susmaz emek, nasırlı ellerde ekmek
Ey cüceler, gökkubbeden yüksek, Tanrı'dan büyük müsünüz
Yoksa Tanrı'yı siz mi yarattınız
Cüceler, ağlamasın geceler...