Ey Gönül

.........

Ey gönül

susma söyle
haykır içindekileri
en aykırı düşünceleri
konuştuklarımız burda kalacak
kimse senden şikatci olmayacak

"
Ben düştüm umarsız derde
Umutlarım gitti esen yelde
Sevda dediğin bir gülde
Hani benim gülüm nerde
"

Ey gönül

Leyla Mecnunu gördü gülde
Mecnun ise kavruldu çölde
Ferhat Şirine dağları deldide
Ne oldu kapılıp gitti selde
Boş ver inanma sen sevgiye
Yanacaksın boşa söyle niye


"
Sevmemişsin belli halinden
Anlamazsın aşığın dilinden
Dünyada değersiz bir canım
Ölsem ne olur sevgi selinden
"

Ey gönül

Sen laftan sözden anlaman
Perişan olmuşun halin duman
Kapına azrail dayandığı zaman
Ayrılıktanda mı hiç korman

" Ayrılık dediğin bir köpek
Ölmekle biter sanma sevmek
Sevdam olsada bir günahkar
Bana ozaman cehennem gerek
"

Ey gönül

Tümden bozmuşunsun kafayı
Bırakıp cennet gibi sarayı
Göze alıyorsun sen yanmayı

Sevmek demek bir işkence
Parçalanmaktır hece hece

Belli dönmeyeceksin yolundan
Ayrılığı tutacaksın kolundan

Benden sana bir tavsiye
Her gördüğüne meyil verme
Yoksa dönersin avare deliye

Baharda çiçekler açar
Umut verenler sonra kaçar
Her yerin hüzünle dolar taşar
İnsan bu yükle nasıl yaşar
.........


Bu hakan saçmaladı yine
Şiir yazdı bilmem niye
Dökemiyor aslında dizelerine
Aldırış etmeyin bu deliye