Ey Gönül

Kırılgan camlar üzerinde sen hiç yürüdün mü?
Ayrılıktan payına düşeni gönül gözüyle gördün mü?
Sevda ağır yüktür, tutamazsın avuçlarının arasında,
Sevdiğini görmeyen göz nasıl da ağlar hiç düşündün mü?

Ahbabın olacak sabahsız gecelerdeki kör karanlıklar.
Anlamaya çalıştıkça saracaktır seni tüm anlamsızlıklar.
Vardığın an bazı gerçeklerin soğuk tadına,
Doğacaktır gün ışığında acıyla süslenmiş ayrılıklar.

Bak şimdi düş perdesinden sarkan gerçeklere.
Her şeyi hayal alemiyle sınırlı mı sandın?
Katlan artık kor ateşten hissene düşenlere.
Aşkın büyülü dünyasına kanıp, nasıl da aldandın.