Ey Hayat

Aklında kalsın sakın ola ki unutulmayasın
Bu hayatta doğru olupta yanlış bulunan ben...
Sığındığın limanda
Öyle bir dibe vurursun ki
Kendini hep yerde bulursun
Küçücük dünyamda büyüttüğüm
Dünyam batsın
Uykuya muhtaç gözler
Gecenin bu saatinde tenha olan
Boş sokak gibi...

Yerimi bilirim yerimin nerde olduğunu da
Çünkü bu hayatta hatalı olan benim
Üstüme düşme benim bu kadar hayat
Doğrulmama fırsat ver bir kere beni bırak!
Yılardır tutmadın ki elimden
Bundan sonra tutmasan da olur
Sende haklısın ben beceremedim ki tutunmasını
Kurulmuş kirli yalanlar köpründe
Eğer günahım varsa sıratta sırtımda taşırım
O yüzden
Hep kaybetmeye mahkum edildim
Bu kadar zulüm edilmez ki
Daha ne öğreteceksin ki
Bana sen öğrettin hep acı gerçekleri
Ben düşmeden sen düşemesin
Ben batmadan sen batamazsın
Hadi git üzerimden yeter bana vermeyipte aldıkların...