Ey Hayat / Yaşama Hakki

Ey hayat bana ağlama diyorsun
Bir elinle verdiğin mutluluğu
Diğer elinle geri alıyorsun
Sevmenin kapısından içeri gireceğim vakit
Kapıyı hep suratıma kapatıyorsun
Sevgiyle büyüttüğüm aşk fidanlarıma
Bir damla yağmur düşürmüyorsun
Ve sen bana ağlama diyorsun

Hem sen bana sevilme duygusunun
Nasıl bir şey olduğunu tattırmadın ki
Ne kavuşmak duygusu verdin, ne ayrılmak korkusu
Özlemenin nasıl bir şey olduğunu bile bilmiyorum
Bu mudur senin tartışılmaz adaletin
Bu mudur bana düşen yaşama hakkı
Budur diyorsan neden onu da almıyorsun ki
Söyle hayat bana neden ağlama diyorsun

Hatalarımı benim yüzüme kapattın
Arkadaşlarıma en basitlerini bile açtın
Benim bütün umutlarımı
Tokat gibi yüzüme patlattın
On senelik dostumu
Bir yalana acımasızca sattın
Ve sen bana ağlama diyorsun

Bana güneşin doğuşunu değil
Her zaman batışını sevdirdin
Sevdiklerimle arama sıradağlar dizdirdin
Beni mutluluk ülkesine kabul etmediğin gibi
Acılar ülkesinde vatansever belledin
Kalkmış bana ağlama diyorsun

Aşkı sen benim beynime yerleştirdin
Ama ne kalbime indirdin
Ne de beynimden sildin
Her insanın bir kısmeti var dedin
Benim kısmetimi Cudi'ye yerleştirdin

Fakat bilmiyorsun;

Ben onu varoluşumla seviyorum
Ve nefes alışımla hissediyorum
Nasıl mı yapıyorum
Senin varlığını kullanıyorum
Çünkü, sen var oldukça ben de varım

İtiraflarımdan yararlanacaksın biliyorum
Yalnız şunu unutma;
Beni öldürsen bile, bir parça da olsa
Bana ait toprak kalır bu dünyada
İşte o zaman toz olup dağılırım
Bulutlara karışıp Cudi'ye çıkarım

Ey hayat işte sana meydan okuyorum !

Bir arının istediği çiçeğe konmasına izin veriyorsan
Benim de sevdiklerime dokunmama izin ver
Mutluluk ülkesinde, küçük de olsa bir yer ver
Bu son olsun demesini bilmiyorsan eğer
Ya beni oyununun kuklası olmaktan çıkar
Ya da bana güzel oyununda bir rol ver

Çünkü bana;
İçimdeki sınırsız sevme duygusunu sen verdin