Ey Insan!

Ey insan dünyayı senin mi sandın?
Nemrut a bak ne bıraktı ardında,
Günlerin sayılı dün bebektin, bu gün ihtiyarsın,
Gel Allah ı yok sayma canında.

Ekber yalnız o secde et yücelirsin,
Aldığın nefes bile uçup gidiyor,
Kimseyi hor görme kendine zulmedersin,
Gel tevbe kapısında Rabbin bekliyor.

Sen olmazsan ne eksilir bastığın toprakta,
Ona bakıp ibret almak yok mu fıtratında?
O tutarken seni bağrında bağıra bağıra,
İçine düştüğünde cesedini okşamıyor mu?

Haline şükret rabbine kendini beğendir,
Nefsin seni ateşin körüğüne çağırıyor,
Sanma yaptığın unutulur sanın silinir,
Ellerini dua ile birleştir o dilemezse olmuyor.