Ey Kendini Büyük Sanan 'dünya'

Bir an gelir gök gürler,
Bulutlar gözyaşlarını akıtır,
Emsalsiz bir feryad yükselir,
Koca dağların ardından figanca.
Kalplerin köreldiği,
Dudakların sustuğu diyarların ötesinden,
İlkin bittiği, sonların başladığı bir çağın ortasında.
Renklerin susup küstüğü,
Bir daha doğmayacak güneşin diyarından.

Garip bir köylü gibi,
Gelir ruhum, sensizliğin diyarına.
Ürkek yüreğim,
Korkak adımlarımla, sana doğru,
Ne sevgi, ne aşk, ne umut,
Yok artık ceplerimde.
En son kalan duygu ile gelirim yanına,
Geriye kalan hüzün ile.
Şimdi belki anlarsın,
Ey kendini büyük sanan dünya...