Ey Oğul

Vicdanı sorguladılar,
Ölen bir kedinin ardından,
Sorumlu bulundu, evlatlarına beddualar dizildi,
Nice çekilen çileler, aşk uğruna yollar, aşılan dağlar..
babamın hayalleri..
Tüm iyilikler kurban edildi bir deli öfkeye...
Ne aşk kaldı, ne sevgi, ne saygı ne ar...
Aktı göz yaşları, kurudu pınarlar.
Kerbelanın ateşi vardı gözlerde.
Yakmak için ne gelirse önüne..

Sabahlarım olmadı ey oğul.
Ben sana ağladım.
Annen seni hiç aramadı bile.
Onun neyi var neyi yoksa eceli ile gidendi.
Acılar dizildi, yaslar kesildi.
Hz. İsa bile bu kadar ağıt ile gitmedi.
sanki yaratandan daha koruyucu yaratan oydu.
Tüm acılar alındı benden,
ne kadar öfke hakaret,
hak etmediğim ne varsa.
Sözlerim yarım yamalak bana iftira oldu.

Hep yalnızdım bu alemde.
sen gelmedin hiç,
Vicdanlara kurban oldun,
Bir kedi için ağlayan vicdan;
Mezar bile yapmadan parça parça döktü seni,
Kendi canına bile acımadan.

İşte bu kadar saçma dengesiz vicdan.
İhanetler dizildi,
Sonrada masum insanlık oldu adı.
Edebiyat bilim, sanat oldu,
Oysa bana sapıklık suçlaması idi tek kelimesi.
Saatlerce gizli kapaklı hesaplardan arsızca,
Kimlerle konuşuldu en mahrem özellerim.
Hep ben suçluydum oğul.
Seni o bedene habersizce emanet ettim..
Vefasızca, duyarsızca anne diye..
Herkes terk etti,
Ağbilerin bile yok,
Onlarda bir başka Vefasız annenin dümeninde,
Hep harcanan benim işte.
Ve tek başıma yapayalnız..1982015

19 Ağustos 2015 156 şiiri var.
Yorumlar