Ey Rana-i Şivekâr

Bal dili, hoş tavrıyla ey rana-i şivekâr
Ufkumda parlıyorken neden birden batarsın
Süzülüp sülün gibi sarayımda cilvekâr
Gezerken Nur-u ayn'ım kaşlarını çatarsın


Vuruldum gül saneme gördüğümde düşümde
Zühre'ydin şafağımda, bad-ı saba döşümde
Dilden düşmedi ahlar baharımda, kışımda
Ey dilber-i cennetim hep burnumda tütersin


Devr-i nurun içinde ölmez âşık ben iken
Yâr, kürek kemiğimin içindeki yen iken
Hayatımın gayesi tadım tuzum sen iken
Ne ettim ki aşıma kanlı yaşın katarsın


Bilinmez diyarlarda gizemli tek ecemsin
Ruhumu cam fanusta tutsak eden gecemsin
Çözmeye uğraştığım en zorlu bilmecemsin
Neden çizip üstümü bir kenara atarsın


Gördüm güzelliğini sendeki o saf gende
Masmavi gökyüzünde bana yasak bölgende
Işıyorken yıldızlar mutlulukla gölgende
Dolunaya sarılıp bulutlarla yatarsın


Divane gezinirken aç kaldım, taş yaladım
Mısra mısra şiirler nakşedip oyaladım
Gönlümün atlasını rengârenk boyaladım
Belagat-ı fasihle; sense beni satarsın


Bu bir sevda öyküsü gönlüm orada ırgat
Yar işvenle, nazınla erimeden katbekat
Vermeden son nefesi; bitmeden sabır, sebat
Son bir umut, yetişip, ellerimi tutarsın



...Elazığ, 02.04.2012