Ey Sevgili Yarenim

Gönül denen şu namert çıkmaz ateşten közden
Ben dünyayı yaktım da sen kibrit çakmazmısın
Terledikçe bu sinem yağmur dökülür gözden
Ben bentleri yıktım da sen damla akmazmısın

Kabardıkça kabarır yine ayranı suyu
Sevdana aşinadır buda gönlümün huyu
Anladım gönül şehrin dipsiz bir derin kuyu
Uzatsam ellerimi tutunup çıkmazmısın

Ey sevgili yarenim can dediğin bu ne ki
Öküz saban sürmezdi olmadan diğer teki
Ben yoluna baş koydum senden gelene peki
Bir gün olsun gönlüyün gözüyle bakmazmısın

Yıllar var ki gülmeyi unuttu gayrı çehrem
Öyle çok muhtacım ki senden gelse bir ehlem
Sarardım gül sineme iyiki geldin sehlem
Çöl olmuş şu gönlüme bir fide ekmezmisin

Kuşa süt nasip olsa olurdu anasından
Karalara al dedim ben sevdayın yasından
Bıktım usandım gülüm dünyanın yasasından
Şu çile kağnısını benimle çekmezmisin

Mühür vurdum dilime lal olsun sussun diye
Hiç isyan edemedim niye doğdum ki niye
Kul Garib'im bu sevda ol rahmandan hediye
Ben buyun büktüm gülüm sen boyun bükmezmisin