Ey Şiir

Şiir de tükenirmiş bazen yazmazmış kalem
Oysa ne çok sey vardı daha hiç yazılmayan
Şair yüreği umman mısrada gizli kelam
Öyle bir bilmece ki gizi hiç çözülmeyen


Sevdalara bayılır aşktadır şair aklı
Ulayarak harfleri bir birine ekleyip
Mısraların sonunda çeşit çeşit uyaklı
Yürür kağıt üstüne şiiri yedekleyip


İki kulağı büken ozanım der sazıyla
Kalemler pusudadır uçları sine sine
Söyler şiirlerini bitmeyen avazıyla
Gözü hep ilerdedir gitmez asla tersine


Hatırla, "gel gör beni.." deyip coşan ereni
Ve ozan ki bir yolda giderdi gündüz, gece
Dünyadan soyutlanıp, cana gönül vereni
Bil, adları dillerde yaşıyor hece hece


Ey şiir! Bu garibi yakarken ateşinle
Hedefine ulaştır ileri hep ileri
Kendine esir ettin parlayan güneşinle
İlhamını besleyip döndürme onu geri