Ey Türk

Kendimi anlatmanın en zor günleri. 

Beynimde binlik bir puzzle. 

Herkes her yere uyuyor aslında;

Dört köşeli. 

Ama oturmuyor olduğu yere. 

Zihnimin küçük oyunları var bu ara.

Deprem mi oluyor , ben mi uykumda irkiliyorum. 

Rüya zaten göremez oldum da kabus mu bu ayıramıyorum. 

Dost kim, düşman kim bilmiyorum! 

Hiç bu kadar muamma bi dönem yaşamadım halbuki.  Şiirden çıkıp, salınıp;

Sonra bir gündem bakıyorum .. 

Kimler kimlerle beraber.. 

Olmazlar olmuş.. 

Küçük aşk hayatım, basitmiş… 

VATAN SÖZ KONUSU OLUNCA DA HER ŞEY TEFERRUAT ‘mış… 

 Ne Mutlu Türküm Diyene! 

Rüyam hakkım ve dileğim!