Ey Uğruna Ömrümü Verdiğim

Ey uğruna öm'rümü verdiğim
Ağrım,
Sızım,
Hayırsızım.
Daha kaç mevsim geçireceğim çöl yangınlarında
Kaç umut eskiteceğim dudaklarımda
Kaç türkü yakacağım adına.
Doyamadığım tadına...

Gittiğin yer bu kadar mı uzak,
Bu kadar mı dönülmez ?
Bak;
Gündüz geceye koşuyor,
Gece de gündüze.
Ve ben;
Hep sana.
Ya sen?
Sen ne zaman,
Hangi mevsim koşacaksın bana...

Prangalar mı vurdular yoksa yüreğine ?
Yollarına cehennem küllerimi serpildi ?
Zebaniler mi dikildi başına ?
Söyle,
Hangi bahar döneceksin?
A kurban olduğum,
Kara gözü, kaşına...

Yoksa;
Gemileri mi yaktın ?
Tayfaların mı firarda ?
Madem dönülmez yollardasın,
Bari bir selam sal,
Gönül al,
Ara sıra hatırımı sor da...

Yine bir Temmuz akşamındayım
Gün avuçlarıma düşmekte
Bir mum gibi erimekte.
Boynu bükük duygularım,
Bilinmez bir meçhule yürümekte,
Sürülmekte.
Ve ben;
Hâlâ bıraktığın o yerde,
Mevsimler eskitmekte,
Yılları zincirlere vurmaktayım.
Bir umut,
Bir ihtimal belki dönersin diye,
Zamanı vuslata kurmaktayım...