Ey Yalnızlık

Ey yalnızlık sana sesleniyorum
Ne acayip bir kimsesizlik girdabısın sen
İstenen ve hiç istenmeyen tek boşluksun
Arandığında yokluğun tüter, varlığında acılar
Çığlık çığlığa sessizliğin yırttığı yersin
Ey yalnızlık sana sesleniyorum
Koş dağların zirvelerinde güneşe meydan oku
İndiğinde ovalara şehirleri inim inim inlet
Taş yüreklerde bile dağılan bir çehre bırak
Yüzleri sakla istersen kumlarla örtünsünler
Ne halin varsa gör yani, ilişme bana
Ey yalnızlık sana sesleniyorum
Hüzünler damarlarında akan kanın senin
Soğuk mermerlere yaslanan rüzgar gibisin
Doğuşuna okunan laneti duyurmazsın
Ölümüne tutulan yastan var mı haberin