Ey Yedi Tepeli Istanbul

Ne seni sevdigimi unuttum istanbul
Ne içinde barındırdıgın o güzel insanı
Atatürk seni boşuna mı aldı bizim için
Ey yedi tepeli istanbul
gözlerinde yaş olanın merhemi oldun
ocagında duman tutmeyenın dumanı oldun
şimdi neden bu kadar zalimlik edersin
geleni her seferinde aç ve sefil gönderirsin
o güzel aşkımı çıkar içinden
bak o bogazdan geçerken bir daha girmem içeriye
ben sana sen bana muhtaçsın
şu güzel dünyada
aşkıma zarar verme bak son olsun bu
sen bana Atatürk'ün emanetisin
aşkıma sahip çık göz yaşı dökülmesin
o güzel tepelerden süzülmesin
kalbim sana açık
sana aşık
bırakma beni tek başıma
geleni çevirme her zaman bas bagrına