Eylül

(ben sana değil senin saçlarındaki yıldızlara hayrandım,güneşe tutuklu ay gibi!)

Ateşten denizde mumdan kayıklar taşır aşıkları.
Çıkar bulutlardan mor çemenler kaplar tüm semavatı.
Güler nigahıma esasen sır ülkesi kahramanları.
Zemin-i aşkını temsil eder zührenin Eylül akşamları.

Anka gibi süzülen küheylani devlerden,
Eteğimden cennete dökülen gül bahçelerinden,
Bir şafakla değişiveren muamma kaderlerden,
Bir nefes üfrülecek o Eylül gecelerinden.

Rüya değil bu ortaçagda, endülüste, emevide,
Altın bir orduyu şaha kaldıran cehennemde,
Belki rubayiyi yazarken Hayyamın hayalinde,
Mirim, cancağızım diyen Mevlananın sözlerinde,

Kavuşmasız yollarına serpilmiş ateş yağmurları,
Alev çadırlarda yumuşamış erimiş sevdaları,
İşte bu! Eylül, sözsüz, büyülü, inceden fısıldadı,
Belki şairi nüksettiren şahane mısraları.