Eylül

Nihayetine erdin koskoca mevsimlerin
Söndü gölgende yazın ten yakan sıcakları
İkliminde boğuldu hayâlleri kimlerin
Yapraklarınla döktün işlenmiş günahları

Rüzgarların tanıktır kimbilir kaç vedaya?
Bir yanın salt ayrılık diğer yanınsa hüzün
Baştan sona ibretsin ömür saltanatına
Gözlerimden süzüldün ağlıyordu bir yüzün

Eylüldür senin adın göbek bağın sonbahar
Yağmurunla karıştı toprağa mâzilerim
Kasvetinde boğulmam bir umuttur her bahar
Sabır tohumlarını ilkbaharla beslerim