Eylül Çığlığı

İşte yine geldi,vedaların ayı,
Yavaşça çökmeye başladı,hüzün karası,
Çok kişi duymuyor,bir çoğu yaralı,
İçimden attığım,sessiz eylül çığlığı.

Renkler sararmaya başlıyor,işte bakın,
Yine anlıyorum kaçacağını,sensiz her anın,
Hata,eylülde acımasızca hızlanan zamanın,
Yine yaklaşıyor,eylül çığlığı yakın.

Ağaçlar çıplaklaşıyor,duygularım gibi,
Eylülde anarım hep,uzakta ki seni,
Yaralarım hala,güzden daha yeni,
Her eylül çığlığımda,kalbinde gör beni.

Keşke ile,belki ile geçer her eylülüm,
Nasıl da,yıktın beni gittin,be gülüm,
Artık her güz düğün değil,yeni ölüm,
Gecelerimi böler oldu,eylül çığlığı.