Eylül Dökülür

bir ölünün not defteri düştü
öykünün satır aralarına
gidip de dönmemek vardı hani
gelip de görmemek
gitti... mayıs böceklerine basıp, düşe kalka

bazen ölüm doğar çiçekler
şafağı ertelerken
o naif esinti vurup göğüs çatalına
sırtlanıp ne varsa

yer ve gök birleşir
kaybolurken boş bakan gözlerin benekleri
ardında kalır derler ya,
düşerken toprağa
zeytin tanesi misali.


özlem
kızılca yangındır
poyrazın insafına yüz sürüp,
dur dersin
ya da yağmur dilenir, o gün yok olur bulutlar köşe bucak

küçüldükçe büyüyen kıvılcımlar sararken
bedenin şimalini
sancıların ağlaşırken hele, kuru sokak çeşmesinde

dudağını dayarsın
ağustos kokar

ve
sözlerin firarı başlar
şair defterinden

eylül dökülür artık
şiirler.

bir ölünün not defteri düştü
öykünün satır aralarına
gidip de dönmemek vardı hani
gelip de görmemek
gitti...