Eylül Dökümü

Eylül dökümünün başlarındayım bu aralar

İçimi yoklayan bulutlar var gökyüzünde

Ve gözlerim ha kapandı ha kapanacak

Son bir şarkı dinliyorum 

Kelimelere saklıyorum onu hatırlatanları 

Ve karanlığa atlıyorum 

Çizginin ötesine geçercesine 

Ayık mıyım değil miyim bilemiyorum

Grinin tonları arasında gidip gelmekteyim 

Gün batımlar düşüyor avuçlarıma

Düşenler bürünüyor yüreğimin turuncu sessizliğine

Ve yanaklarıma ha düştü ha düşecek

Bulutlardan çaldıklarım...

Şimdi dönüşüyor büyük bir aşka

İçimde esir tuttuğum yalnızlıklar

Az kızıllığa çalıyor gökyüzü

Yapraklar ha kırıldı ha kırılacak

 kendimden kırıntılar serpiyorum

Eylül dökümünün üzerine

Ve çaresiz bir yalnızı andırırcasına 

Bırakıyorum karanlığa geri 

Sakladığım cam kırıklarını