Eylül Düştü Yüreklere

Yürekler hüznü
Kaldırımlar yorgun yaprakları ağırlar
şairlerin kaleminden Eylül damlar
kimi sol yanının acısını kimi bitmiş aşkını,
kimi de kırık yüreğinin sitemini yazar
ah gözleri gözlerimize düşen dünde kalan sevdalar
iflah olmaz yaralar
andıkça kalemlerden kan damlar
dillerde hüzünlü notalar
Eylülde daha bir hüzünlü yazar
geceye kovulur nöbetler
kimsesiz duvarlara tutunur duygular
iklimlerin hep ayaz dır artık.
gözler takılır kayan yıldızlara
dilenecek yar yoktur artık
unutamazsın yazarsın
yaz şair yüreğinde Eylül hüznü
elinde kalem oldukça hep yaz
yaz ki kalemin susmasın umutçiçeklerin solmasın....