Eylül Esintileri...

İçimde yanıyorsun, bağrıma düşen kor bir ateşsin
Mevsim sonbahardasın,?'Eylülde Gel ?'şarkılarındasın
Çocukluk şenliklerin de gençlik ayrılıklarındasın
Hasat sonu, güz günü mevsimlerden en çok sevdiğimsin

Her şey yeni bir yıl için nadasa çekilirken, doğada
Büyüdük mevsimler mi değişti yoksa bilgi çağında?
Ayrılıklara sen misin sebep çocukluğumuzda da
Çoğumuzun uslarına sen gelirsin ayrılıklarda

Ben ki çok hazan mevsimleri gördüm, güz günü sakini...
Mutluluk bakışları almış, alın terinin yerini
Emeğin ekmeğe dönüşmesi bunlar olsa gerekti
Toprak güldürmüş yüzünü, gönlü huzurlu, hasat iyi

Babam derdi;''Ne ekeceksen hasatta düşünmelisin
Umudunu kara toprağa tane tane serpmelisin
Sevgiyle ektiğin her taneyi çocuğun görmelisin
Bir avuçta olsa toprak; topraktır senin bilmelisin

İlkbahar hazırlığına sonbaharda başlamalısın
Öküzle kara toprağı havalandır, terin damlasın
Toprağı avuçla, ellerin nasır bağlayıp çatlasın
Kara öküzün yoksa çifte de kendini koşmalısın ?'

Sahile göç başlar, anaları tatlı bir telaş sarar
Bütün bunlar bir arada nasıl olacak işler
Kışın ne yer ne içer, biraz elma kurusu işler
Yaz sonu kış arası mevsimde yaşanır, bütün bunlar

Anızları bir bir yak, yüreğin cayır cayır kavrulsun
Kara kara dumanlar , kara çukur gözlerden süzülsün
Hepsine yeni umutlar ekilsin, bebeler büyüsün
Adları hasat sonu Eylül'ün çocukları koyulsun

Eylül çocuğuyum, hasat sonu babamın tanesiyim
Anamın saçındaki akların bilmem kaç tanesiyim
Oysa ben; çocukluk aklı işte... Uçurtma peşindeyim
Uçurtma özgürüyüm, sarı sarı yapraklar gibiyim

Uçurtma zamanı çocuklar, gökyüzü daha havadar
Çocukluk işte... Oyun için vaktin olduğu zamanlar
Gönlüm rahatta, anamın sesini duymayacak kadar
Hazan mevsimi sende mi? bütün canandan ayrılıklar

Tabiat soyunuyor, sararmış yapraklar bir bir düşerken
Yaz sıcağında kavrulmuş ılık ılık rüzğar eserken
Diken sızlanmakta, gülün yaprağı dalından düşerken
''Gülüm !.. Hani bu yıl daha uzun kalacaktın.?' Solarken

Yeni umutlar, yeni hasat için kopmalı dalından
Senin ayrılıkların mevsimi olman beklide bundan
Güz sakinini hatırlarım, esintinde sebep senden
Hatıramdasın şimdi, esebildiğin kadar es!... Sen'den