Eylül Kadını

olsada kalbimde
biçare yaprak solgunluğu
yeter be eylülüm
güneşin tenimdeki esmer doygunluğu

sırtladım seni oy can
bak yine gidiyorum
ne geçmiş için pişmanlıklar,
ne gelecek için planlar
sadece dertsiz bir gün
öylesine sürüklediğimiz

düşen kaderime sadece gün iken
onlar ateş aldılar
sarı kımızı zamanlarda
eteklerinde yaprak bolluğu

dudaklarımı yağmurlar ıslatmadan
kırın narları
ellerde aşk doluluğu
bense
dudak payı bıraktığım
düşlerim arasına göç eden eylül kadını
beyaz bir duvar gibiyim
gel çiz beni
ve tuhaftır ki
memnunum
her dile dönüşen yalnızlığımın sessizliğini sürüyorum
sürüyorum ellerimi
aşufte gece karası kaplı kafamın etrafında
ve tuhaftır ki
sadece kendi yüzümü seviyorum
seviyorum ,sevmiyorum
belki o yüzden
her sevdiğim adam
her yaşadığım eylülde
başka kadının kocası