Eylül Şiiri

Ç/almadık
Tarla kuşunun ayaklarındaki
Son buğday tanesini
İmansız bir açlığın
Koynundayken bile

Suyun süpürdüğü mavinin
Yorgun yanıydık
Ufka yakın bir yere yazılan
Hikâyelerimizin son satırlarında

Suskunduk
Güz saçaklarında
Deliren rüzgârların
Olanca arsızlığında
Düşerken ayazları
Üstümüze

Ve
Yitik bir ülkenin
Karanlığında
Yakasız gömleklere
Asılıydı gençliğimiz

Oysa
Biliyorduk
Üşümekti susmak
Isınmaksa
Hor görülen günahlar kadar
_________________Uzak

Ve...
Bizler
Ne çok
Üşüdük
En Allahsız Eylül'lerde
Kimse bilmese de...