Eylülüm

bir güneşin ardına saklanmıştın
bir gün bir güneş doğdu
geldin işte


bir mevsimin içinde
yüreğimin mevsimi sonbahar


bütün mevsimler senin içinde
hepsinden birşeyler var sende
ilkbaharı sende kokluyorum
yaza sende dokunuyorum
kışı sende titriyorum
ben incir ağacına bile sende çıkıyorum
yazda çıktığım yalan
inanma
eylülüm
herşeyimden birşeylersin işte


gir içerimden usulca
bas gönül toprağıma
korkmadan usanmadan
gönlünce gez dolaş oralarda
yağmurunla
rüzgarınla
suyunla
daldan kopan yaprağınla
bereketlendir beni
çatlamış kurumuş kimsesiz toprağım
doğur beni


tenim çorak topraklar gibi
aç ve susuz
salıver rüzgarını
sar beni
annemsin
annemin eli gibi
okşa beni


sevdiğimsin
eylülümsün
çocuğumsun hatta benim
öp beni
eylülüm
açıver güneşini
ısıt beni


vakit geldi
gidiyorsun işte
git tamam
uğurlar olsun
fakat al götür beni